Bekijk opwarming positief.
Weg met doemscenario’s
Uit Elsevier Weekblad
Door: prof.dr.ir. Guus Berkhout emeritus hoogleraar geofysica aan de TU Delft en prof.dr.ir. Dick Thoenes, emeritus hoogleraar chemische technologie aan de TU Eindhoven
Ook rechters en politici zijn gebonden aan de universele wetten van de natuurkunde. Dus weg met dat gammele Klimaatakkoord en ruim baan voor de vele kansen die klimaatverandering de wereld ook biedt, stellen Guus Berkhout en Dick Thoenes.
In het kort
• Klimaatbeweging stelt dat de door de mens gemaakte CO2 zorgt voor opwarming van de aarde
• Maar klimaatverandering is van alle tijden en de mens heeft daar maar bitter weinig invloed op
• Ondertussen probeert de overheid op basis van misleidende informatie de burger tot verkeerde en verspillende maatregelen te dwingen
Er is wereldwijde consensus over de morele plicht van de mensheid om een goede rentmeester te zijn van onze unieke planeet.
Maar met steeds meer mensen maken we van de aarde een uitdijende vuilnisbelt, zijn we bezig om de natuurlijke hulpbronnen versneld uit te putten en zorgen we ervoor dat de biodiversiteit hard afneemt.
Daar zou alle aandacht van overheden naartoe moeten gaan.
Maar de werkelijkheid is anders.
Vooral Nederland zit gevangen in het web van een ondeugdelijk Klimaatakkoord waarin CO2-reductie de heilige graal is.
Daardoor zijn we bezig met de verkeerde discussie en de verkeerde maatregelen.
We denken het klimaat op aarde naar onze hand te kunnen zetten, maar intussen zijn we niet eens in staat de Oostvaardersplassen duurzaam in te richten.
Er is een nieuwe klimaatvisie nodig die is gebaseerd op een bredere kennis van zaken.
En vooral ook een visie die niet is gericht op het afwenden van doemscenario’s, maar op het benutten van kansen.
Niet de mens, maar de natuur regelt het aardse klimaat
Het is de klimaatbeweging gelukt om politici ervan te overtuigen dat klimaatverandering wordt veroorzaakt door door de mens gemaakte koolstofdioxide, CO2.
Als we die CO2 maar uit de lucht weten te houden, zo is de redenering, dan kunnen we de mondiale opwarming een halt toeroepen.
Maar metingen in de afgelopen decennia en feiten uit het geologisch archief geven een totaal ander beeld.
Er zijn steeds meer harde aanwijzingen dat niet de mens, maar de natuur het aardse klimaat regelt, al miljoenen jaren. Met de zon in de hoofdrol.
De wereld kent veel sterk verschillende klimaatregio’s.
Die hebben allemaal een CO2-concentratie van ongeveer 0,04 procent, maar het klimaat aldaar toont grote onderlinge verschillen.
Er moeten dus andere factoren in het spel zijn dan de hoeveelheid CO2 die ervoor zorgen dat die verschillen optreden.
De geschiedenis van onze planeet bevestigt dat op vele manieren.
Zo’n 20.000 jaar geleden was heel Noord-Europa met ijs bedekt en kon je van Nederland naar Engeland lopen.
Zeker geen unicum, want ijstijden hebben zich geregeld voorgedaan.
Nu zijn we beland in een extreem warme periode.
Bijna al het ijs is gesmolten en de Noordzee is weer volgelopen.
Maar dat is tijdelijk. Daarna komt de volgende ijstijd. Precies volgens het patroon van de grote cycli in het zonnestelsel.
Verdeling CO2 in de oceanen en in de lucht
Een ander voorbeeld. Geheel in lijn met natuurkundige basiswetten geldt dat op een waterplaneet bijna alle CO2 die in de lucht wordt gebracht, in de biokringlopen van de uitgestrekte oceanen verdwijnt.
Op aarde (waar meer dan 70 procent van het oppervlak uit water bestaat) leidt dat natuurkundige evenwicht tot een verdeling van ongeveer 98 procent CO2 in de oceanen en 2 procent CO2 in de lucht. Hoe komt dat?
CO2 is een gas dat goed oplost in water.
Denk aan het aanbrengen van koolzuurgas (CO2) in bronwater onder verhoogde druk.
Als we die druk verlagen, verdwijnt de opgeloste CO2 weer in de lucht (te zien als bubbels). Precies zo gebeurt dat bij temperatuurverhoging.
Bij oceanen zien we hetzelfde – die ademen ook CO2 in en uit.
Alleen gaat het daar veel langzamer doordat drukverschillen in de atmosfeer marginaal zijn.
Temperatuurverschillen zijn hier veel belangrijker.
Veronderstel nu dat het de mensheid zou lukken om het komende jaar wereldwijd 1 gigaton CO2 uit de atmosfeer te houden (1 gigaton is 1 miljard ton), dan zullen de oceanen het natuurkundige evenwicht herstellen en 98 procent van die reductie weer in de atmosfeer brengen (0,98 gigaton).
De natuur zorgt er dankzij die wetmatige verhouding voor dat we er uiteindelijk nauwelijks iets mee opschieten.
In plaats van 1 gigaton slechts 20 megaton (1 megaton is 1 miljoen ton).
Maar de kosten van die luttele 20 megaton zijn wel enorm, zo’n 2,5 miljard euro per megaton.
De natuurkrachten doen teniet wat de mens probeert te veranderen.
De boodschap aan Den Haag is dat ook politiek leiders gebonden zijn aan de wetten van de natuurkunde.
Kampioen CO2-reductie willen zijn, is peperduur en oliedom.
Modelvoorspellingen wijken af van metingen
De politiek houdt in het klimaatbeleid misstanden onder de pet. Klimaatmodellen laten temperatuurstijgingen zien die niet overeenkomen met de werkelijkheid.
Ze voorspellen desastreuze mondiale opwarming, maar die modelvoorspellingen vertonen grote afwijkingen met de metingen.
Het werkelijke opwarmingstempo is van een geheel andere orde.
In de klimaatwereld ontbreekt het inzicht dat we de toekomst alleen zinvol kunnen voorspellen als we het heden begrijpen; en dat we het heden alleen maar kunnen begrijpen als we het verleden goed kennen.
Dus waarop is dat peperdure CO2-beleid nu eigenlijk gebaseerd?
En waarom waarschuwen de nationale wetenschappelijke academies, zoals onze eigen Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen (KNAW), hun overheden niet dat klimaatmodellen nog in de kinderschoenen staan?
Misleidend beeld door focus op elektrisch en huishoudens
In Nederland wordt onderhandeld over het klimaat aan 5 hoofd- en 16 sub-tafels en in 27 werkgroepen.
Het nationale doel is om in 2030 de helft minder CO2 in de atmosfeer te brengen.
Dat moet gebeuren met behulp van een ambitieuze energietransitie, waarbij ongeveer de helft van de fossiele brandstoffen moet worden vervangen door niet-fossiele energiebronnen.
De voorlichtingscijfers over duurzame energie richten zich bijna uitsluitend op de elektrische energiebehoefte van huishoudens.
Maar die dubbele verenging (alleen elektrische energie, alleen huishoudelijke consumptie) representeert slechts een fractie van de totale energiebehoefte. Daardoor wordt er een misleidend beeld gecreëerd.
Wist u bijvoorbeeld dat minder dan 14 procent van het totale energieverbruik in Nederland uit elektriciteit bestaat?
En dat slechts 1 procent wordt opgewekt door windturbines en slechts 0,3 procent door zonnepanelen?
Overheid gebruikt rekenmodellen met sjoemelknoppen
Maar de misleiding gaat verder. De overheid maakt gebruik van windturbineprestaties gebaseerd op rekenmodellen die zijn voorzien van de nodige sjoemelknoppen.
De werkelijkheid laat duidelijk zien dat die modelberekeningen niet kloppen. Metingen geven keer op keer aan dat windturbines in de praktijk slechts een kwart van hun vollast-vermogen leveren.
Het Centraal Bureau voor de Statistiek heeft daar onlangs nog eens duidelijk op gewezen. Waarom weigert de overheid desalniettemin eerlijke informatie te geven?
En het is nog erger.
De overheid rommelt ook nog eens met (investerings)kosten, terugverdientijd en leveringszekerheid.
Afgelopen week bleek uit een discussie tussen minister Eric Wiebes (VVD) en de Tweede Kamer dat er wel degelijk miljarden overheidssubsidie naar de nieuwe windparken gaan, terwijl eerder werd gezegd dat die parken zonder overheidssteun konden draaien.
De overheid houdt een aantal kostbare zaken als aansluitingskosten (met het stroomnet op land) en prijsgaranties aan investeerders (bij overaanbod van de parken) onder de pet.
Een recente publicatie van de Rekenkamer hierover laat weinig heel van de ministeriële cijfers over windenergie.
De energietransitie is onontkoombaar, maar door stelselmatig de bevolking onjuiste cijfers voor te schotelen, neemt het wantrouwen in die transitie snel toe.
Burger moet verteld worden hoe het echt zit
Het wordt tijd dat de burger te weten komt hoe het echt zit.
Als we die malle CO2-doelstelling van 2030 (de helft minder CO2 uitstoten) met zon en/of wind inderdaad willen bereiken, dan moeten we in 2030 meer dan 20.000 super-windturbines operationeel krijgen (dat zijn turbines die in Nederland elke dag continu een vermogen van 2 megawatt leveren).
En in termen van zonne-energie zou het betekenen dat we in 2030 meer dan 90 miljoen super-zonnepanelen aan het net moeten verbinden (dat zijn panelen die in Nederland elke dag continu een vermogen van 1 kilowatt leveren).
Waarom wordt dat niet verteld?
Nieuw onderzoek van professor David Keith van Harvard University laat zien dat de interactie van windturbines in parken veel groter is dan tot nu toe gedacht.
Ze zitten elkaar gewoon in de weg! Dat verklaart de sterk tegenvallende rendementen in de praktijk.
Het tragische van wind- en zonne-energie is ook dat met meer parken de instabiliteit van de energie-infrastructuur sterk toeneemt.
Immers, bij weinig of geen aanbod van wind en zon produceert geen van die parken elektriciteit en komt een groot deel van Nederland zonder energie te zitten.
Dat kan natuurlijk niet en daardoor moeten tegelijk extra investeringen in energiebuffers worden gedaan. Maar die technologie is vooralsnog niet aanwezig dan wel onbetaalbaar.
Voorzorgsprincipe geldt ook voor drastische energieplannen
Het bekende voorzorgsprincipe wordt in het klimaatbeleid veelvuldig toegepast met als rechtvaardiging de vreselijke doemscenario’s die ons door de klimaatbeweging worden voorgehouden.
Maar let wel, het voorzorgsprincipe geldt ook voor de beleidsmaatregelen zelf: als drastische energieplannen kunnen leiden tot een ontwrichting van onze energie-infrastructuur, en daarmee tot een chaos in de samenleving, dan zegt dit principe dat deze plannen geen doorgang mogen vinden.
We zullen afscheid moeten nemen van het gammele denkkader in de CO2-klimaatdoctrine.
Waarom heeft de milieubeweging zich voor het karretje laten spannen van de klimaatactivisten?
CO2-reductie is een doel op zich geworden: klimaat en milieu schieten er niets mee op. Integendeel, we moeten beseffen dat CO2 onderdeel is van een veel groter geheel dat bestaat uit een natuurlijke kringloop die het leven op aarde, met al zijn verscheidenheid, bepaalt.
Als die zelfregulerende mondiale kringloop wat nader wordt beken, dan is te zien dat CO2 een onmisbare grondstof is voor alle op het land en in het water levende flora.
Immers, in het fotosyntheseproces worden met zonne-energie en met watermoleculen (H2O) de koolzuurmoleculen (CO2) omgezet in glucose en zuurstof. CO2 en H2O zijn dus de grondstoffen die de bouwstenen (glucose) leveren voor de flora op aarde.
Vervolgens levert al die flora weer de elementaire levensbehoeften (zuurstof en voedsel) voor mens en dier.
CO2-gehalte in atmosfeer is historisch laag
Het geologisch archief laat zien dat het CO2-gehalte in de atmosfeer nu historisch laag is (0,04 procent).
Zo’n 150 miljoen jaren geleden was dat nog vijfmaal zoveel (0,2 procent).
De geschiedenis van de aarde vertelt ons ook dat meer CO2 zorgt voor een groenere aarde en voor het behoud van een zuurstofrijke atmosfeer.
En dat dit nog steeds zo is, wordt bevestigd door een omvangrijke studie in het wetenschappelijke tijdschrift Nature, waarin onderzoekers stellen dat de aarde in de afgelopen 35 jaar 7 procent groener is geworden.
CO2-emissie verdient dus zeker niet de kwalificatie ‘vervuiling’. Integendeel, het is onmisbaar voor alles wat leeft op onze planeet.
Bovendien, extra CO2 zal welkom zijn om meer voedsel te genereren voor de almaar toenemende wereldbevolking.
Vraag het de tuinders in het Westland.
Maar klimaatactivisme heeft in Nederland de regie overgenomen, we lopen voorop in de ‘War on CO2’. Als de bevolking te weten komt hoe gigantisch de verspilling gaat worden bij de uitvoering van het onzinnige Klimaatakkoord, dan zal onder de middenklasse een revolutie uitbreken.
Eerste schattingen van energievergelijker Pricewise geven aan dat alleen al de energierekening per gezin zo’n 150 euro hoger zal uitkomen.
Dat komt nog boven op de verhoging van 70 euro dit jaar.
En met de plannen van Ed Nijpels en Diederik Samsom zal het daarbij niet blijven.
Klimaatverandering is van alle tijden en mens heeft bitter weinig invloed
Het is de hoogste tijd om in te zien dat klimaatverandering van alle tijden is en dat de mens daarop maar bitter weinig invloed heeft, hoe graag we dat ook zouden willen.
De natuurkrachten zijn de baas en de mens moet zich gewoon aanpassen. Waarom zouden we als moderne Don Quichotes tegen die grote natuurkrachten vechten?
Charles Darwin zei het al: ‘Aanpassen aan natuurlijke veranderingen, is de enige manier om te kunnen overleven.’
Nog een stap verder – zoals Nederland dat door de eeuwen heeft geleerd in de strijd tegen het water – we kunnen er ook ons voordeel mee doen.
Dat levert een nieuwe klimaatvisie op: samenwerken met de natuur. Die visie geeft positieve energie en stimuleert innovatie.
Nu is alles bij mondiale opwarming negatief geladen, tot verschrikkelijke doemscenario’s aan toe.
Waarom richten we ons niet op de vele voordelen?
Waarom is kernenergie taboe?
En we moeten eindelijk beseffen dat zon en wind in de toekomst wel een waardevolle bijdrage zullen leveren – die sectoren hebben veel vooruitgang geboekt, waarvoor hulde – maar nooit de totale energiebehoefte zullen kunnen bevredigen.
Degenen die dat blijven zeggen, vertellen sprookjes en zadelen ons op met een instabiel en onbetaalbaar aanbod gestuurd energiesysteem.
Feit is dat het leeuwendeel van de benodigde energie moet komen van een nieuwe bron die vraag gestuurde energie kan produceren en ook hoge vermogens kan leveren.
De ontwikkeling daarvan heeft tijd nodig.
Er is een veelbelovende ontwikkeling in de kernenergie, waar veilige minireactoren ter grootte van een container worden ontwikkeld, in de toekomst mogelijk met thorium als brandstof.
Waarom is die ontwikkeling in Nederland taboe?
Intussen moeten we efficiënter omgaan met energie en gebruikmaken van schone fossiele energiebronnen, zoals gereinigd aardgas, in de nabije toekomst mogelijk aangevuld met alternatieven zoals waterstof gemaakt uit overtollige elektriciteit.
Andere landen zetten juist in op ‘powered by gas’
In andere landen is de energietransitie op de kortere termijn terecht gebaseerd op ‘powered by gas’.
Overheden en bedrijven investeren overal ter wereld in geavanceerde terminals voor zogeheten LNG (vloeibaar aardgas) om vervuilende steen- en bruinkoolcentrales in hoog tempo te vervangen door schone gasgestookte centrales die tevens restwarmte kunnen leveren.
We zien gelukkig ook dat in die wereldwijde transitie de Nederlandse gasrotonde een centrale rol gaat spelen.
Dat laatste gebeurt met volle steun van politiek Den Haag.
Maar intussen komt Nederland voor zijn eigen burgers met het dwaze ‘van gas los’-plan. Snapt u het nog?
Daarom een dringende oproep aan minister Wiebes met zijn klimaattafels.
Stop met de uitvoering van het Klimaatakkoord nu het nog kan.
Het rammelt aan alle kanten.
Verleden en heden laten zien dat CO2 van vitaal belang is in de kringloop van het leven.
Niet de reductie van CO2, maar de vervuiling van de natuurlijke omgeving, de uitputting van de natuurlijke hulpbronnen en de vernietiging van de biodiversiteit vragen ons aller aandacht.
Laten we het schaarse publieke geld niet verspillen aan de verkeerde maatregelen, maar besteden aan het versneld schoner en groener maken van onze planeet.
Wat we nodig hebben, zijn geen enge klimaattafels, maar brede milieutafels.
Voor het gehele artikel in W formaat,klik op onderstaande button:
Inleiding tot het Klimatheïsme
"In een tijd van universeel bedrog is het vertellen van de waarheid een revolutionaire daad"
Het Galileo Galileï syndroom
Dat is een omschrijving van het gevoel dat je krijgt nadat je jezelf hebt ontworsteld aan de allesoverheersende en alom aanwezige valse klimaatpropaganda en vol verbazing luistert naar de grotendeels gehersenspoelde massa om je heen.
(Galileo Galileï was een Italiaans natuurkundige, astronoom, wiskundige en filosoof die leefde van 1564 tot 1642 en werd vervolgd vanwege zijn ontdekking van het feit dat de aarde om de zon draait en niet andersom, zoals toen het dogma was.)
Het besef dat alle doemverhalen over CO2 en klimaatverandering volledig onwaar zijn, werkt erg bevrijdend, maar doet je ook beseffen dat je als een soort ketter, “een klimaatontkenner” kan worden weggezet door de klimaatinquisitie.
Het is namelijk gebleken dat, hoe zwakker de 'wetenschap' , hoe agressiever mensen worden aangevallen vanwege het in vraag stellen van bepaalde beweringen ervan.
Wanneer moderne wetenschappers volhouden dat ze al alles weten wat er te weten valt over een bepaald onderwerp en de bekende bewering: "the science is settled" weer voorbij komt, dan je weet dat we hier niet met wetenschap te maken hebben, maar eerder met een vorm van religie.
Het gebruik van het "wetenschappelijke" label als een wapen om dissidentie te verstikken, sceptici de mond te snoeren en absolute gehoorzaamheid aan conformistisch dogma's te eisen, verschilt in wezen niet van de intellectuele tirannie van de eens zo dominante katholieke kerk die absurd een monopolie op de waarheid claimde.
400 jaar geleden stelde 97% van de wetenschappers dat de zon om de aarde draaide.
Thans weten we dat de aarde om de zon draait. Dus: ofwel de zon en de aarde hebben van plaats gewisseld ofwel die 97% is slechts een autoriteitsargument.
Alle leugens over klimaatverandering en het broeikaseffect samengevat en ontkracht
Alles wat je is verteld over opwarming van de aarde, klimaatverandering en koolstofdioxide door de reguliere media - en mainstream "wetenschap" - is een regelrechte leugen.
Verre van een gevaarlijk gif te zijn, is CO2 (koolstofdioxide) een wonderbaarlijke, leven gevende voedingsstof die planten nodig hebben om te gedijen.
Het verhogen van het CO2-gehalte van de atmosfeer helpt de planeet "groen" te maken, zoals elke wetenschapper hoort te weten.
Zonder CO2 in de atmosfeer zou bijna al het leven op de planeet instorten, zowel het menselijk, het dierlijk als het plantenleven.
De waarheid over koolstofdioxide
Nogmaals: CO2 is nooit een gif geweest. Elke keer als we uitademen, stoten we een astronomische hoeveelheid CO2 uit en het is heel duidelijk dat de lucht die we uitademen niemand vermoordt die voor ons staat.
Wat ook moet worden begrepen, is dat CO2 het elementaire voedsel van planten is.
Zonder CO2 zouden er geen planten zijn en zonder planten zou er geen zuurstof zijn en dus geen mensen. De vergelijking is zo simpel als dat.
Planten hebben CO2, water en daglicht nodig. Dit zijn de vereisten voor fotosynthese, het proces waarbij suikers worden gegenereerd die hen van basisvoedsel en bouwstenen zullen voorzien.
Dit fundamentele beginsel van de plantkunde is een van de belangrijkste redenen waarom iemand die oprecht gehecht is aan het behoud van de "natuurlijke wereld" zich moet onthouden van het demoniseren van CO2.
In de afgelopen 30 jaar is het CO2-niveau geleidelijk gestegen
Maar wat we ook zien is dat, ondanks de ontbossing, de vegetatie van de planeet met ongeveer 20% is gegroeid.
Deze uitbreiding van de vegetatie op de planeet danken we aan de toename van de concentratie CO2 in de atmosfeer.
Als we bestuderen wat er al miljoenen jaren op geologisch niveau gebeurt, zien we dat de huidige periode wordt gekenmerkt door een buitengewoon laag CO2-niveau.
In de periode van het Trias en Jura steeg het CO2-niveau tot waarden van soms 7000, 8000 en 9000 PPM (Parts Per Million), wat aanzienlijk meer is dan de schamele 400 PPM, oftewel 0.04 % van de atmosfeer, die we vandaag de dag hebben.
Niet alleen bestond er een uitbundige variëteit aan leven in de tijden waarin CO2 in zulke hoge concentratie aanwezig was in de atmosfeer, maar planten zoals varens bereikten moeiteloos een hoogte van 25 meter.
Wat is eigenlijk de basis van het CO2 doemscenario?
CO2 zou de atmosfeer ondoorzichtig maken voor de warmtestraling die de aarde uitstraalt en daardoor zou deze sterk opwarmen.
Hoe is dit CO2 -klimaatverhaal te rijmen met het feit dat er in de geschiedenis van onze planeet perioden zijn geweest waarin het gehalte CO2 in de atmosfeer ruim 22 keer hoger was dan het huidige en de temperatuur hetzelfde?
Tegelijkertijd heeft de gemiddelde temperatuur van de aarde verschillende cycli doorgemaakt en staat momenteel op het bijna laagste gemiddelde in de geschiedenis van de aarde.
Feitelijk is de temperatuur op aarde in miljoenen jaren niet wezenlijk veranderd, terwijl het CO2 gehalte wel sterk heeft gevarieerd.
De wereld is op dit moment ongeveer 1 graad koeler dan 20 jaar geleden, met koelere zomers en langere winters.
De oceanen worden niet warmer. De ijskap op de Noordpool neemt juist in omvang toe. Uw auto en de fabriek in de binnenstad maken het weer niet heter.
Waarom CO2 reductie een slecht idee is:
In plaats van de huidige vegetatie ten goede te komen, zou vermindering van de aanwezigheid van CO2 in de atmosfeer waarschijnlijk de gezondheid en zelfs het voortbestaan van talrijke planten in gevaar brengen.
Als zij terug zou vallen tot onder de drempel van 280 of 240 PPM, zou dit waarschijnlijk leiden tot het uitsterven van een grote verscheidenheid aan plantensoorten.
Bovendien kan de meedogenloze kruistocht om CO2 te verminderen schadelijker zijn voor de natuur, omdat planten niet de enige organismen zijn die hun voeding op CO2 baseren.
De oceanen als bron van zuurstof
Fytoplankton-soorten in de oceanen voeden zich ook met CO2. Ze gebruiken koolstof uit CO2 als een bouwsteen en geven daarbij zuurstof af.
Daarbij is het belangrijk te onthouden dat 70% van de zuurstof die tegenwoordig in de atmosfeer aanwezig is, afkomstig is van fytoplankton en niet van bomen.
Dit in dus in strijd met wat wat algemeen wordt gedacht. Niet de bossen, maar de oceanen zijn de "longen" van de aarde.
Zie de video:
De waarheid over het "broeikaseffect"
Over de vermeende link tussen het broeikaseffect en CO2-uitstoot: Het is niet waar dat CO2 een grote invloed heeft op het broeikaseffect.
Het is een feit dat CO2 in onze atmosfeer een schaars gas is. Tegenwoordig vertegenwoordigt het slechts 0,04% van de samenstelling van de lucht en het broeikaseffect dat er aan wordt toegeschreven heeft een waarde van 1.
Het belangrijkste broeikasgas in de atmosfeer is waterdamp, dat tien keer krachtiger is dan CO2 in zijn broeikaseffect.
Waterdamp is aanwezig in een hoeveelheid van 2% in de atmosfeer.
Daarvan is dus in de atmosfeer 5000 % meer aanwezig dan CO2 en ook nog eens 10 maal krachtiger in zijn broeikaseffect. Deze feiten worden in principe op scholen en universiteiten onderwezen, maar het lukt desondanks nog steeds om CO2 te blijven demoniseren.
Zie hierboven een overzicht van alle broeikasgassen in onze atmosfeer.
Waterdamp maakt daar 95% van uit en is, zoals al eerder genoemd, een zeer krachtig en onmisbaar broeikasgas.
Koolstofdioxide (CO2) heeft in deze mix een aandeel van 3,6%.
Maar nu een interessant gegeven: van het aandeel CO2 is 96,8% van natuurlijke oorsprong.
Het is afkomstig van o.a. de uitwisseling tussen oceanen en land, de regenwouden in China, Afrika en Zuid-Amerika en van micro-organismen, de uitstoot van vulkanen en varieert bijvoorbeeld met het vallen van de bladeren.
Wanneer in de uitgestrekte Siberische bossen ( 13,5 miljoen Km2 ) in de herfst de bomen hun enorme hoeveelheid blad laten vallen en hun CO2 daarmee teruggeven aan de atmosfeer, is er als gevolg daarvan gedurende de winter op het noordelijk halfrond, wereldwijd een verhoogd CO2 gehalte in de atmosfeer meetbaar.
Dit gehalte daalt dan weer in het voorjaar, als de bomen hun blad gaan vormen.
De menselijke bijdrage aan de CO2 productie op aarde is dus 3,2%.
Zoals in het diagram te zien is zorgt de mens met zijn activiteiten voor een totaal aandeel van 0,12% in het ontstaan van broeikasgassen.
Met andere woorden: 99,88 % van het ontstaan van broeikasgassen vindt hun oorsprong in natuurlijke processen.
De invloed van de mens valt binnen dit minieme aandeel van 0,12 %.
Dat is dus slechts iets meer dan een duizendste van alle broeikasgassen die op aarde geproduceerd worden.
Al zou de gehele mensheid verdwijnen, dan zou niet meer dan deze minieme hoeveelheid worden bespaard.
Nu doet zich het feit voor dat de wereldbevolking per dag toeneemt met ongeveer 210.000 mensen.
Dat is qua aantal, elke drie dagen een stad ter grootte van Rotterdam erbij.
Deze explosief groeiende wereldbevolking moet ergens wonen, heeft dus ruimte, grondstoffen, voedsel en vervoer nodig.
Hoe realistisch is het dan om te denken, zelfs al zou het CO2 verhaal waar zijn, dat er door de mens sowieso ook maar een wezenlijk deel van deze 0,12 % kan worden afgesnoept zonder iets te doen aan deze extreme bevolkingsgroei?
Hoe quasi-wetenschap mensen hersenspoelt en verandert in kritiekloze robots die wetenschappelijke onzin spuien
De bevolking wordt met steeds meer informatie geconfronteerd en de media en overheden maken hier misbruik van door een uiterst twijfelachtige theorie te promoten, namelijk die van antropogene opwarming.
Ze eisen daarom het nemen van zeer ingrijpende dwangmaatregelen.
Niet veel mensen blijken te beschikken over de basiskennis over de werkelijke effecten van CO2.
Soms lijken we te leven in een tijd waarin het hebben van een mening hoger wordt aangeslagen dan het beschikken over echte wetenschappelijk kennis.
Het elkaar klakkeloos napraten in een soort papegaaiencultuur lijkt voor een aanzienlijk deel van de bevolking de norm.
De theorie van antropogene opwarming beweert wetenschappelijk te zijn, maar als mensen deze theorie accepteren, is dat duidelijk niet uit interesse voor de wetenschap.
Zo'n fragiele theorie, met het oog op de CO2-feiten die hierboven gepresenteerd zijn, had nooit kunnen worden aanvaard door mensen die écht om wetenschap geven.
In mijn ogen zijn er twee hoofdredenen, - of als je dat liever hebt, twee hoofdtypen gevoelens - waardoor mensen zich zo gemakkelijk laten verleiden door de theorie van antropogene opwarming.
In de eerste plaats is in de westerse wereld het christendom in verval en wat men ecologisme noemt, komt het vervangen.
In de tweede plaats hebben veel Westerlingen een uitgesproken smaak voor zelfkastijding en de theorie van antropogene opwarming past perfect bij die neiging, mogelijk verankerd in onze joods-christelijke erfenis.
Aan de ene kant hebben we dus religieuze gevoelens, het geloof in een nieuw systeem van denken, dat ecologisme is: de verering van een nieuwe goddelijkheid, één in de vorm van een welwillende en beschermende natuur.
Aan de andere kant hebben we een schuldgevoel, uitgedrukt in onze overtuiging dat, als het klimaat opwarmt, het onze schuld is en dat als we onze CO2-uitstoot niet onmiddellijk beperken, we onze planeet hebben bevuild en beschadigd.
Klimaatverandering is een vorm van collectieve zinsbegoocheling
Zij die "geloven" in de valse wetenschap van klimaatverandering, verkeren allemaal in een staat van massahypnose. Deze is zo sterk is dat men bijna hallucineert na elke extreme weergebeurtenis.
In onderstaande video wordt uitgelegd hoe alarmerende berichten over klimaatverandering de meest waanzinnige, grootschalige massahypnose in de menselijke geschiedenis hebben veroorzaakt.
Stijgende zeespiegel en smeltende ijskappen
In de afgelopen 12.000 jaar zijn we getuige geweest van een afwisseling tussen warme en koude periodes, dus perioden met stijgende en dalende zeespiegels.
Onbetwistbaar zijn de niveaus van zee en oceaan sinds het einde van de kleine ijstijd, die plaatsvond ongeveer vanaf het begin van de 14e eeuw tot het einde van de 19e eeuw verhoogd.
Aan het einde van die periode begonnen de wereldwijde temperaturen te stijgen.
Dat gezegd hebbende: de geregistreerde stijging is 0,8 graden Celsius en daarom niets bijzonders.
Als de temperatuur omhoog gaat, verdwijnen sommige gletsjers. Dit hebben gletsjers altijd gedaan en is niet karakteristiek voor onze tijd.
Zo waren gletsjers in de Romeinse tijd veel kleiner dan dat ze tegenwoordig zijn.
Ik nodig de lezer uit om naar de documenten te kijken die dateren uit de tijd van Hannibal, die erin slaagde de Alpen met zijn olifanten over te steken omdat hij geen ijs en sneeuw tegenkwam op weg naar Rome.
(Behalve tijdens een sneeuwstorm vlak voordat hij aankwam op de Italiaanse laagvlakte).
Vandaag zou je Hannibals reis niet meer kunnen maken. Hij bleek juist in staat te zijn een dergelijke expeditie uit te oefenen, omdat het in de Romeinse tijd warmer was.
De zeespiegel stijgt momenteel, maar dat is een overschat fenomeen.
De geregistreerde stijging is 1,5 centimeter om de tien jaar, dus 1,5 mm per jaar, en is daarom helemaal niet dramatisch.
Het klopt inderdaad dat hele eilanden worden verzwolgen, maar in 99% van de gevallen is dat te wijten aan natuurlijke erosie en niet aan stijgende zeespiegels.
Wat de Italiaanse stad Venetië betreft: Het feit dat de stad te maken heeft gehad met wateroverlast is niet te wijten aan een stijging van het waterniveau in de lagune, maar is slechts het gevolg van de trieste werkelijkheid dat "de stad van de doges" onder haar eigen gewicht in het moerasland zinkt.
Opnieuw stijgen wereldwijd de niveaus van zee en oceaan, maar de dreiging die daadwerkelijk door dat verschijnsel wordt vertegenwoordigd, is tot nu toe verre van tastbaar.
Het blijkt dat de Tuvalu-eilanden, waarvan het overstromen eerder werd aangekondigd als onvermijdelijk, niet alleen aan verzwelging zijn ontsnapt, maar zelfs een stijging van het landniveau ten opzichte van het water om hen heen hebben gezien.
Nog een ander fenomeen dat we overdrijven, is het smelten van de poolkappen.
De hoeveelheid ijs in het noordpoolgebied is nog geen 10 jaar gedaald: van het ene jaar op het andere kan men forse schommelingen zien, maar het niveau is gemiddeld constant gebleven.
Vlak na de kleine ijstijd begon de Noorpool door een temperatuurstijging te smelten, maar de hoeveelheid ijs stabiliseerde zich uiteindelijk.
Bovendien heeft het ijs op Antarctica zich de laatste 30 jaar uitgebreid en zien we in Groenland dat de hoeveelheid ijs vorig jaar met 112 miljoen kubieke kilometer is toegenomen.
Op wereldschaal zijn gletsjers onbeduidend omdat het grootste deel van het ijs zich bevindt op Antarctica en Groenland.
Gedurende de laatste paar honderd jaar is het ijsniveau dus feitelijk onveranderd gebleven.
Ons wordt verteld dat het waterpeil over de hele wereld zal toenemen en wel dusdanig dat een groot deel van onze continenten onder water zullen verdwijnen.
Zoals wetenschapper Hans von Storch in een van 's werelds toonaangevende klimaatmodellen heeft aangetoond, zijn de modellen die deze voorspellingen ondersteunen voor 98% vals.
Ons wordt ook voorgehouden dat de lucht die we in de grote steden inademen nog nooit zo vervuild is geweest.
Je hoeft alleen de gegevens te bekijken over de lucht die mensen in de jaren zestig in Londen inademden om te beseffen hoeveel de stadsvervuiling is afgenomen.
In Peking, dat bekend staat om zijn slechte luchtkwaliteit, ontstaat af en toe een mist die doet denken aan de Londense smog.
Maar zelfs die vervuiling in Peking is verre van vergelijkbaar met dat wat tot voor kort in Londen voorkwam.
Een opvallend voorbeeld: Mist komt in Nederland ook veel minder voor dan vroeger.
Dertig jaar geleden turfde het KNMI in De Bilt nog zo'n 80 dagen mist per jaar, tegenwoordig nog maar 40.
Mist ontstaat als vochtige lucht snel afkoelt en er onvoldoende wind is.
Watermoleculen condenseren dan op een minuscuul stofje, meestal een roetdeeltje, in de lucht en zweven verder als druppeltje.
,,Een paar decennia geleden spraken we over 'november mistmaand', maar de lucht is veel schoner dan vroeger en met minder fijnstof in de lucht is er dus minder vaak mist.
Ook het aantal dagen met dichte mist, met minder dan 200 meter zicht, halveerde van 30 naar 15 dagen.'' zegt meteoroloog Wilfred Janssen van Weerplaza.
Wetenschapper Mike Adams richt zich op de valse propaganda van de nep-wetenschap achter het klimaatveranderingsverhaal:
Wereldwijde "opwarming" en temperatuurmodellen
Als je kijkt naar satellietgegevens en metingen van weerballonnen, dan merk je dat de temperatuurstijging over de hele wereld relatief bescheiden is en bovendien veel lager dan de stijging die ons door de autoriteiten wordt voorspeld.
Dit komt doordat deze voorspellingen steunen op berekeningen die hoogst onzeker zijn.
De simulaties kunnen namelijk geen rekening houden met temperaturen in het verleden (waarvan geen precisiegegevens beschikbaar zijn).
Echter, men maakt zich wel schuldig aan het subjectief invullen van deze gegevens, die dus niet bekend zijn.
De recente temperatuurpieken, gemeten door satellieten en ballonnen, maken deel uit van een klassiek natuurlijk fenomeen dat El Niño wordt genoemd.
Dit korte-termijn fenomeen bestaat uit een verandering in de stroming van de zeer warme wateren aan de oppervlakte van de Stille Oceaan.
De warmte die hierdoor in de atmosfeer vrijkomt, verhoogt de wereldwijde temperatuur en CO2 speelt geen enkele rol in dat proces.
Een ander belangrijk punt is dat de omvang van de huidige woestijnen juist afneemt in plaats van toeneemt.
De woestijnen worden kleiner als gevolg van de hogere concentratie CO2 in de lucht.
Een feit is dat sommige glastuinbouwbedrijven vrijwillig driemaal zoveel CO2 in hun kassen injecteren als dat er in de atmosfeer aanwezig is.
Het resultaat daarvan is dat planten sneller groeien en groter worden, dat ze beter bestand zijn tegen ziekten en schadelijke insecten en dat hun fotosynthese veel efficiënter is, waardoor ze daarom minder water consumeren.
Daarnaast zorgt de toename van het CO2-niveau in de atmosfeer ervoor dat planten minder water nodig hebben en daardoor beter in staat zijn droge gebieden te koloniseren.
Voor informatie over ziekten en andere verschijnselen die zonder enige onderbouwing worden toegeschreven aan klimaatopwarming is er een website:
die de verschillende geruchten en nonsens over dit thema verzamelt.
Het feit dat de mannelijke vruchtbaarheid afneemt, het feit dat de vleugels van vogels kleiner worden, het feit dat er een haai opdook in de Noordzee.
Er is bijna niets te verzinnen dat niet in verband wordt gebracht met klimaatverandering.
Op dit vlak zouden eerlijke journalisten een rol moeten vervullen, door onderzoek te doen naar de ware reden van bepaalde verschijnselen en daarmee het gemakzuchtige groepsdenken ontmaskeren.
Klimaatgerelateerde ziekten zijn relatief zeldzaam en zelfs malaria is niet direct afhankelijk van het klimaat, maar eerder van de manier waarop we de mug in staat stellen zich voort te planten en op de plaats waar we ons bevinden te laten gedijen.
Als u zich in een moerassig gebied bevindt, is de kans op malaria krijgt groter.
Als een bepaald gebied wordt drooggelegd, is de kans heel klein dat je de ziekte oploopt.
Uiteindelijk draait de discussie over de oorzaak van de heropleving van een ziekte altijd uit op het ontkennen van de persoonlijke verantwoordelijkheid van de getroffenen.
Deze weigeren niet zelden vaccinaties of er is sprake van een gebrek aan persoonlijke hygiëne.
Zie de bijbehorende video:
Het economische falen van windenergie
De windindustrie heeft een zeer onvoorspelbare opbrengst, omdat zij afhankelijk is van de windsterkte en daardoor maar zelden aansluit op de vraag.
Zelfs onder goede atmosferische omstandigheden levert de windindustrie te weinig elektriciteit om op zichzelf een winstgevende industrie te zijn.
Warren Buffet, eigenaar van een van de grootste windparken in Iowa USA, zei het zonder schaamte:
"Op windenergie krijgen we subsidie, dus als we veel windparken bouwen krijgen we veel subsidie.”
Dit is de enige reden om ze te bouwen. Ze zijn niet rendabel zonder subsidie uit belastinggeld.
Het ecologische evenwicht is net zo slecht: windturbines op land doden honderdduizenden, zelfs miljoenen vogels en vleermuizen per jaar.
Wat betreft windturbines op zee, deze doden veel zeezoogdieren, maar voor dit feit zijn natuurbeschermers tot nu toe blind en doof .
Macht en hebzucht
De overeenkomst op de klimaatconferentie van Parijs is niet getekend om de planeet te redden en daarmee te voorkomen dat wij allemaal roosteren als gevolg van een denkbeeldige temperatuurstijging van + 2 ° C.
Achter al die maskerades gaat vaak het lelijke gezicht van macht en hebzucht verborgen.
Alle politici en industriëlen die voor naleving van het klimaatakkoord pleiten zullen als zij daarin slagen, Europa financieel ruïneren en haar burgers sterk verarmen.
Nederland ziet Duitsland als het voorbeeldland, dat via de de portemonnee van de burgers de astronomische kosten van duurzame energie verhaalt.
In Duitsland is de situatie zo uit de hand gelopen dat er daar inmiddels 800.000 huishoudens van energie zijn afgesloten, omdat ze de maandelijkse energierekening niet meer kunnen betalen.
Deze energiearmoede dreigt ook in Nederland te ontstaan.
De gigantische kosten (meer dan 178 miljard euro) van het energieakkoord zijn door de overheid namelijk nooit transparant aan de Nederlandse burgers gecommuniceerd.
De burger werd zelfs angstvallig uit de onderhandelingen geweerd.
Wel begint men langzaam wakker te worden, nu het besef doordringt dat er toch wel een erg opvallende stijging in de energierekening zichtbaar begint te worden.
Een stijging die pas een voorproefje is van wat ons nog echt te wachten staat.
De kosten van het energieakkoord vormen de grootste ingreep in de koopkracht van de Nederlander ooit.
Voor iemand met een minimuminkomen zullen de kosten na een aantal jaren al snel een maandsalaris per jaar bedragen.
De echte oorzaken van klimaatverandering
De echte oorzaken van klimaat-variaties moeten we buiten de aarde zoeken.
Het "Solar Grand Maximum" (SGM) zorgt voor opwarming en koeling van de aarde, niet de mens en zijn activiteiten.
Er zijn geen mensen op Mars, Pluto of Jupiter, waar planetaire opwarming is waargenomen gedurende de decennia na de top van het "Solar Grand Maximum"
Het verschijnsel klimaatverandering ( zoals bijvoorbeeld het ontstaan van de ijstijden ) heeft dus voor een belangrijk deel een astronomische oorzaak, zoals de zonnecycli en de stand van de planeten, maar daar hoor je de "klimaatspecialisten" maar zelden over.
Dat heeft wellicht te maken met het feit dat je op variaties in zonneactiviteit of de stand van de planeten nog geen belasting kunt heffen.
